24.06.2019
triodencore
Vandaag stond er 's avonds een concert gepland in Château Martres-Tolosane op een paar uur rijden vanaf Le Bugue.
Een rit dwars door de Dordonge, en met de snelheid van onze camper betekent dat naast een hoop geduld hebben gelukkig wel een verukkelijk uitzicht. Een lust voor het oog en een nachtmerrie voor je kont en voorhoofd, want hobbelige kronkelwegen sloegen ons zonder pardon van voor naar achter de camper door.
Een rit langs dorpjes met sprookjesachtige allure en weidse zonnebloemvelden deden ons Franse vakantiehart sneller kloppen, en wij voelden een 'atmosphere de romantique' opkomen. Het 3 liter rode wijnkartonnetje werd onder de begeleiding van de warme zwoele stem van Jean Sablon gestaag uitgeschonken.
Eenmaal aangekomen op concertlocatie bleek Régis Loire, een clowneske versie van Bob Dylan, de eigenaar van het prachtige Château te zijn.
Tijdens de repetitie huppelde een colonne babykatjes de zaal binnen en Marc kon een langdurig "aaahhh" niet onderdrukken. Gelukkig maar dat we zonder internet zaten anders zou het Youtube-poezen-en-kattenoevre door Marc persoonlijk zijn verdubbeld..
De aanvangstijd van het concert naderde en het publiek dat rond 20:30 de kasteeltuin betrad, bestond uit een bont gezelschap van chauvinistische Fransen, guitige Nederlanders, onaangepaste Engelsen en trotse Italianen. Vanuit allerlei hoeken uit de Pyreneeën naar het Chateau gekomen. Sympatique!
Zo'n gemengd gezelschap roept alleen wel de vraag op: welke voertaal gebruiken wij tijdens het concert? Engels praten tijdens een concert in Frankrijk is namelijk une idée fatale, gezien reacties variëren van beginnende frustratie tot totale desinteresse, en van licht ongemak tot pure vreugdekreten op het moment dat er eindelijk een herkenbare Franse componistennaam klinkt.
En dus: en français! ...en zo boorde Koen zijn beste Frans aan. Een woordenschat die verder reikt dan paraplu, paturain, pot pourri en prostituee maakte het mogelijk de Franse interactie op te zoeken.
Daarentegen zorgden lichtproblemen voor wat verwarring. Momenten van complete duisternis wisselde af met een harde tl-verlichting waar menig tankstation toilet zich gelukkig mee zou prijzen. Halverwege het concert was de maat vol voor kasteelheer Régis, en dat terwijl Koen de opmaat voor 'c'est si bon' nog moest inzetten. Régis bleek naast muziekleraar ook een begenadigd electriciën te zijn, wat gerommel in de bezemkast en seconden later wist een constante lichtbundel onze partituren weer te bereiken.
De borrel na afloop was bijzonder gezellig; de worstenbroodjes kwamen ons in veelvoud tegemoet en Régis wist Caspar zelfs nog een gouden vingerzetting te geven voor het coda van de tweede Chopin ballade. Quatrième doigt!!! En niet die middelvinger de Caspar weleer gebruikte.
Al borrelend in de tuin zagen we in de verte de toppen van de Pyreneeën al liggen. Onze gedachten gingen alvast uit naar de etappe van morgen; het spektakel in de Pyreneeën!
Afzien voor de renners, smeuïge beelden voor de kijkers. De bergen in, dus berg je maar...
