24.06.2019
triodencore
Gisteren eindigden wij ons bericht met de constatering dat ons reisdoel al was bereikt. Een reisdoel bereiken vergt echter een zekere mate van beweging. Laat dit nou net hetgeen zijn waar onze Mercedes Clou camper minder van gecharmeerd is.
We nemen u mee.
Waar google-maps onze reistijd naar Clermont Ferrand had geschat op 4 uur, kwamen wij met onze retro camper na dik 7 uur aangesputterd op onze plek van bestemming. Een laatste krachtsinspanning zou ons naar onze camping moeten brengen, al betekende dit wel dat we nog een steile heuvel moesten trotseren.
Koen drukte het gaspedaal vol in, maar luttele seconden later hield de camper er spontaan mee op. Voor ons gevoel stonden we in een hoek van 45 graden geparkeerd. De wanhoop was nabij, en de enige uitweg was vloeken en tieren, de handrem omhoog en zo snel mogelijk de camper verlaten.
Na enig beraad besloten we dat opgeven geen optie was. Er was maar een uitweg: duwen. En dus stonden we een moment later met drie man en teenslippers aan op het gloeiende asfalt onze longen uit het lijf te duwen. Geronk in het motorblok en het startsein was gegeven….beweging!!
Een jojo-effect volgde, heen en weer ging onze krakende camper. Het was een touwtrek gevecht waar geen touw aan vast te knopen was.
Uiteindelijk won de mens het van de zwaartekracht en onze Mercedes klom gestaag omhoog.
De camping kwam in zicht en wanhoop maakte langzaam maar zeker plaats voor een gevoel van complete euforie.
Eenmaal aangekomen op de camping, kwamen 4 van te voren bestelde steenoven pizza’s ons tegemoet. Met een verwachtingsvolle blik werd de eerste pizzadoos geopend, en de eerste punt was binnen.
Maar deze punt bleek al snel een strafpunt te zijn, we kwamen van een ijskoude kermis thuis. Nog nooit eerder bevatte een pizza zo’n grote hoeveelheid stinkende kaas. Een plateau de fromage, eentje die zelfs Michael Boogerd in zijn topdagen niet had kunnen overwinnen.
Na een onrustige nacht in een camper die steeds kleiner en benauwder lijkt te worden werden we door de wekker uit ons lijden verlost.
4 kraakverse croissants brachten ons weer helemaal tot leven, en de rit naar Bergerac kon beginnen. Daar ruilde we onze audiotechnicus Frerik in voor de vaste hand van cameraman Florian.
De rustdag heeft ons goed gedaan en wij zijn klaar om morgen het parcours wederom onveilig te maken…
